مدیریت علف‌های هرز در کشت مستقیم برنج (Oryza sativa L.)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانش‌آموخته کارشناسی ‌ارشد علوم علف‌های هرز، گروه زراعت، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران.

2 دانشیار ، گروه زراعت، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران.

3 استادیار ، گروه زراعت، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران.

4 محقق بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی مازندران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ساری، ایران.

چکیده

سابقه و هدف: برنج (Oryza sativa L.) یکی از محصولات اصلی غلات و غذای اصلی بیش از نیمی از جمعیت جهان است. حدود 90 درصد برنج جهان در آسیا تولید و مصرف می‌شود. ایران یکی از مناطق خشک و نیمه خشک است و به دلیل کمبود آب در بسیاری از نقاط کشور سطح زیر کشت برنج کاهش می‌یابد. کشت مستقیم برنج راه خوبی برای صرفه‌جویی در مصرف آب است. مهمترین چالش در این سیستم کشت، کنترل علف‌های هرز است. روش‌های سنتی کنترل علف‌های هرز در برنج شامل وجین دستی است، اما به دلیل کمبود نیروی کار در زمان بحرانی وجین و افزایش هزینه‌های نیروی کار، این روش کمتر رایج می‌شود. علف‌کش‌ها نقش کلیدی در کنترل علف‌های هرز دارند و امروزه به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند. بنابراین، این آزمایش به منظور ارزیابی اثربخشی شیوه‌های مختلف مدیریت علف‌های هرز برای برنج بذر مستقیم در فاصله ردیف‌های مختلف انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه به‌منظور بررسی اثر فاصله کاشت روی ردیف و کاربرد علف‌کش‌های مختلف بر کنترل علف‏های هرز و عملکرد کشت مستقیم برنج در مزرعه پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1398 اجرا شد. فاصله بین بوته‌ها در دو سطح 3 و 5 سانتی‌متر و مدیریت شیمیایی علف‌های هرز در پنج سطح شاهد عاری از علف‌های هرز، شاهد آلوده به علف‌های هرز، علف‌کش تریافامون + اتوکسی‌سولفورون با نام تجاری کانسیل اکتیو (WG 30%) به‌میزان 150 گرم، علف‌کش بیس‌پیریباک سدیم با نام تجاری نومینی (OF 10%) به‌میزان 250 میلی‌لیتر و مخلوط دو علف‌کش سای هالوفوپ بوتیل (OD 20%) (با نام تجاری کلین‌گر) به‌میزان 5/2 لیتر در هکتار همراه با علف‌کش بازاگران (بنتازون) به‌مقدار 3 لیتر در هکتار در مرحله 2 تا 6 برگی علف‌های هرز بودند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد فاصله ردیف کاشت اثر معنی‌داری بر صفات مورد مطالعه نداشت؛ اما نحوه مدیریت علف‌های هرز اثر معنی‌داری بر صفات مورد بررسی داشت. ارزیابی چشمی خسارت به علف هرز در دو مرحله ارزیابی (15 و 30 روز پس از سمپاشی) نشان داد که در بین تیمارها، علف‌کش تریافامون + اتوکسی‌سولفورون به‌ترتیب با 75 و 33/83 درصد کنترل علف‌های هرز برتر از سایر علف‌کش‌ها بود. کمترین میزان زیست توده علف‌های هرز در 6 هفته پس از سمپاشی (50/20 گرم در متر مربع) و 10 هفته پس از سمپاشی (83/20 گرم در متر مربع) در تیمار علف کش تریفامون + اتوکسی سولفورون مشاهده شد که با شاهد تفاوت معنی‌داری نداشت. بیشترین ارتفاع بوته‌های برنج (17/103 و 41/98 ساتی‌متر)، به‌ترتیب در تیمارهای شاهد عاری از علف‌های هرز و تیمار علف‌کش تریافامون + اتوکسی ‌سولفورون مشاهده شد. شایان ذکر است که بیشترین عملکرد بیولوژیک برنج (4/6244 و 4/5808 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد دانه برنج (به‌ترتیب 18/2391 و 27/2290 کیلوگرم در هکتار) در تیمارهای شاهد عاری از علف‌های هرز و کاربرد علف‌کش تریافامون + اتوکسی‌سولفورون مشاهده شد. با توجه به نتایج مصرف علف‌کش تریافامون + اتوکسی‌سولفورون جهت کنترل مناسب علف‌های هرز در کشت مستقیم برنج توصیه می‌شود.
نتیجه‌گیری: بیشترین و کمترین ارتفاع، تعداد پنجه و طول سنبله در تیمار شاهد عاری از علف‌های هرز و تیمار شاهد آلوده به علف‌های هرز مشاهده شد. از علف‌کش‌های مورد استفاده در این آزمایش، تیمار تریافامون + اتوکسی سولفورون با کنترل بهتر علف‌های هرز، در ارتفاع بوته، تعداد پنجه، طول سنبله و تعداد دانه در سنبله نسبت به سایر علف‌کش‌ها برتری داشتنند. با توجه به نتایج آزمایش، استفاده از علف‌کش تریافامون + اتوکسی سولفورون ضمن کنترل بهتر علف‌های هرز می‌تواند عملکرد دانه را افزایش دهد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

weed management methods in direct-seeded rice (Oryza sativa L.)

نویسندگان [English]

  • Hossien Dehghannezhad 1
  • Faezeh Zaefarian 2
  • Rahmat Abbasi 3
  • Morteza Nouralizadeh Otaghsara 4
1 Master student of Weed Science, Department of Agriculture, Faculty of Agricultural Sciences, Sari University of Agricultural Sciences and Natural Resources, Iran.
2 Associate Professor, Department of Agriculture, Faculty of Agricultural Sciences, Sari University of Agricultural Sciences and Natural Resources, Iran.
3 Assistant Professor, Department of Agriculture, Faculty of Agricultural Sciences, Sari University of Agricultural Sciences and Natural Resources, Iran.
4 Researcher of Plant Medicine Research Department, Mazandaran Agricultural and Natural Resources Research and Education Center, Agricultural Research, Education and Extension Organization, Sari, Iran.
چکیده [English]

Background and objectives: Rice (Oryza sativa) is a major cereal crop and staple food for more than half of the world's population. About 90% of the world's rice is produced and consumed in Asia. Iran is one of the arid and semi-arid regions and due to the lack of water in many parts of the country, the area under rice cultivation decreases. Direct rice cultivation is a good way to save water. The most important challenge in this cultivation system is weed control. The traditional methods of weed control in rice include hand-weeding by hoe or hand pulling, but this is becoming less common because of labour scarcity at critical time of weeding and increasing labour costs. Herbicides play a key role in weed control and are used extensively today. Therefore, this experiment was conducted to evaluate the effectiveness of different weed management practices for direct seeded rice at varying row spacing.
Materials and methods: This study was conducted to investigate the effect of planting distance on rows and herbicides on weed suppression and direct rice cultivation performance in the research farm of Sari Agricultural Sciences and Natural Resources University as a factorial experiment in a randomized complete block design with three replications in 2019. Distance between plants at two levels of 3 and 5 cm and chemical management of weeds in five levels of weed-free (control), weed-infested (control), application of trifamone + ethoxysulfuron herbicide 30% (council active) at the rate of 150 g ha-1 in stage of 2 up to 6 leaves of weeds, application of bisopiribac sodium herbicide OF10% (nomini) at the rate of 250 ml ha-1 in stage of 2 to 6 leaves of weeds and application of a mixture of two herbicides halofop butyl OD 20% with 2.5 liters ha-1 with basagran (bentazone) were 3 liters ha-1 in the 2 to 6 leaves stage of the weeds.
Results: Results showed that although planting row spacing had no effect on the desired traits; however, weed management had a significant effect on the studied traits. Visual evaluation of weed damage in two evaluation stages (15 and 30 days after spraying) showed that among the chemical control treatments, trifamone + ethoxysulfuron herbicide was superior to other herbicides with 75 and 83.33% weed control, respectively. The lowest weeds biomass was observed in 6 weeks after spraying (20.50 g m-2) and 10 weeks after spraying (20.83 g m-2) in trifamone + ethoxysulfuron herbicide treatment, which was not significantly different with weed free (control). The highest height of rice plants (103.17 and 98.41 cm) was observed in the complete weed control and trifamone + ethoxy-sulfurone herbicide treatments, respectively. It is worth mentioning that the maximum biological yield of rice (6244.4 and 5808.4 kg ha-1) and grain yield (2391.218 and 2290.27 kg ha-1, respectively) was observed in weed-free (control) and application of triafamone + ethoxysulfuron herbicide. According to the results of this experiment, the use of trifamone + ethoxysulfuron herbicide at the rate of 150 g ha-1 is recommended for proper control of weeds in direct rice cultivation.
Conclusion: The highest and lowest height, number of tillers and spike length were observed in weed-free control treatment and weed-infected control treatment. Among the herbicides used in this experiment, in the treatment of triafamone + ethoxysulfuron with better weed control, In plant height, tiller number, spike length and number of seeds per spike were superior to other herbicides. According to the results of the experiment, the application of the herbicide triafamone + ethoxysulfuron, while better control of weeds, can increase grain yield.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Density
  • Grain yield
  • Post-emergence herbicides
  • Weed
  1. References

    1. Ahmadi, K., Ebadzadeh, H., Hatami, F., Abd Shah, H.,& Kazemian, A. (2020). Agricultural Statistics.Ministry of Jihad Agriculture, Technology and Information and Communication Center.99 p. [In Persian]
    2. Derakhshan, A., Gherekhloo, J. & Bagherani, N. (2013). Evaluation of the effect of row spacing and herbicide application on weed control in direct rice cultivation. Weed Research, 5(2), 152-137. [In Persian]
    3. Yaghubi, B.& Rajabian, M. (2019). A review of direct rice cultivation with emphasis on weed control.National Rice Research Institute. 37, 1-52. [In Persian]
    4. Alaei Bazkiai, P., Asghari, J., Moradi, P. & Amiri, A. (2016). Rice Yield Variations as Affected by Direct Seeding and Herbicide Application. Crop Ecophysiology, 4(40), 802-822. [In Persian]
    5. Ala, A., Agha Alikhani, M., Amiri, B.& SufiZadeh, S. (2014). Comparison of direct seeding and transplanting rice cultivation systems in Mazandaran province: competition weeds, yield and yield components.Field Crop Science, 12(3), 463-475. [In Persian]
    6. Makarian, H.& Rouhani, A. (2014). Determining the spatial distribution of weeds based on the damage threshold in two winter wheat fields in Shahroud region.Journal of Plant Production Research, 21(3), 51-73. [In Persian]
    7. Golmohammadi, M., Alizadeh, H., Yaghoubi, B., Nahvi, M.& Oveyssi, M. (2012). Effect of competition between two species of sorghum weed on yield, yield components and rice growth indices.Iranian Journal of Crop Science, 43(2), 189-201. [In Persian]
    8. Singh, S., Bhushan, L., Ladha, J. K., Gupta, R. K., Rao, A. N. & Sivaprasad, B. (2006). Weed management in dry-seeded rice (Oryza sativa) cultivated in the furrow-irrigated raised-bed planting system. Crop Protection, 25, 487-495.
    9. Abeysekera, A.S.K., & Wickrama, U.B. (2005). Control of Leptochloa chinensis (L.) Nees in wet-seeded rice fields in SriLanka. Rice is life: scientific respectives for the 21st century Proceeding. World Rice Research Conference. 215-217.
    10. Kumar, V. & Ladha, J. K. (2011). Direct seeding of rice: recent developments and future research needs. Advances in Agronomy, 111, 299-391.
    11. Phuong, L. T., Denich, M., Vlek, P. L. G. & Balasubramanian, V. (2005). Suppressing weeds in direct seeded lowland rice: effects of methods and rates of seeding. Journal of Agronomy and Crop Science, 191, 185-194.
    12. Zhao, D. L., Bastiaans, L., Atlin, G. N. & Spiertz, J. H. J. (2007). Interaction of genotype × management on vegetative growth and weed suppression of aerobic rice. Field Crops Research, 100, 327-340.
    13. Wilkinson, R. E. (1971). Research methods in weed science. Weed Science, 4-28.
    14. Soltani, A. (2007). Application of SAS in statistical analysis. Mashhad Univ. Jihad-e- Daneshgahi Press, 279 p. [In Persian]
    15. Rashed Mohasel, M. H. & Vafabakhsh, V. (1999). Scientific Management of Weeds.Mashhad Univ. Jihad Publications, 273 p. [In Persian]
    16. Farooq, M., Siddique, K. H. M., Rehman, H., Aziz, T., Lee, D. J. & Wahid, A. (2011). Rice direct seeding: Experiences, challenges and opportunities. Soil and Tillage Research, 111(2), 87-98.
    17. Kalsing, A., Tronquini, S. M., Mariot, C. H. P., Rubin, R. D. S., Bundt, A. D. C., Fadin, D. A. & Marques, L. H. (2017). Susceptibility of Echinochloa populations to cyhalofop-butyl in Southern region of Brazil and impact of the weed phenology on its efficacy of control. Ciencia Rural Santa Maria, 47(4), 1-7.
    18. Samui, R. C., Roy, A. & Mandal, S. (2005). Bioefficacy of clincher (Chyalofop butyl) in transplanted rice (Oryza sativa). Journal of Crop and Weed, 1(1), 30-31.
    19. Tokasi, S. & Noor Alizadeh Ataqsara, M. (2019). Evaluation of the efficiency of sodium bisopiribac herbicide in controlling rice weeds. Cereal Research, 9(4), 331-345. [In Persian]
    20. Khaliq, A., Matloob, A., Ahmad, N., Rasul, F. & Awan, I. U. (2012). Post emergence chemical weed control in direct seeded fine rice. Journal of Animal and Plant Science, 22(4), 1101-1106.
    21. Das, R., Bera, S., Pthak, A. & Mandal, M. K. (2015). Weed management in transplanted rice through Bispyribac Sodium 10% SC and its effect on soil microflora and succeeding crop-blackgram. International Journal of Current Microbiology and Applied Sciences, 4(6), 681-688.

     

    1. Antralina, M., Nur Istina, I., Yuwariah, Y. & Simarmata, T. (2015). Effect of difference weed control methods to yield of lowland rice in the Sobari. Procedia Food Science, 3, 323-329.
    2. Yaghubi, B. (2017). Evaluation of the effectiveness of new concealer herbicide in paddy weed control. Final Report, National Rice Research Institute, 24 p.
    3. Nasiri, S., Asghari, J., Samizadeh, H., Moradi, P.& Shirzad, F. (2014). Evaluation of oxadiargyl and thiobencarb herbicides efficacy on rice (Oryza sativa ) yield and yield components. Cereal Research, 3(4), 319-307. [In Persian]
    4. Dastan, S., Malek, M. R., Mobaser, H. R. & Delkhosh, B. (2014). Study the effect of weeds control and row spacing on weeds traits and agronomical characteristics in rice Tarom Mahalli cultivar. Crop Physiology, 3(11), 3-20. [In Persian]
    5. Mahzari, S., Baghestani, M. A., Shirani Rad, A. H., Nasiri, M.& Omrani, M. (2012). Integrated mechanical-chemical management of weed control of rice and oyster in rice.Crop Ecophysiology, 6(4), 441-454. [In Persian]
    6. Tindall, K. V., Williams, B. J. Stout, M. J., Geaghan, J. P., Leonard, B. R. & Webster, E. P. (2005). Yield components and quality of rice in response to graminaceous weed density and rice sink bug populations. Crop Protection, 24(11), 991-998.
    7. Rao, A. N., Johnson, D. E., Sivaprasad, B. Ladha, J. K. & Mortimer, A. M. (2007). Weed management in direct seeded rice. Advances in Agronomy, 93, 153-255.
    8. Yamasue, Y. (2001). Strategy of Echinochloa oryzicola for survival in flooded rice. Weed Biology and Management, 1, 28-36.